http://www.stern.de/politik/ausland/neue-kolumne-aus-suedafrika-traktor-der-guten-hoffnung-1508214.html

En toen ging alles ineens snel.

Een Zuidpoolexpeditie opzetten, en alles wat er bij komt kijken, logistiek, papieren zaken, opzetten en achtergrond werk voor boek en lezingen, fundraising, organisatiebladibladibla, er komt allemaal heel veel bij kijken en het is veel werk. Toch word ik erdoor geïnspireerd. Nieuwe contacten aangaan, mensen leren kennen met hun eigen kennis en passie voor hun vak. Dingen doen die je nooit eerder had kunnen bedenken te doen. Heel veel leren, ook over stressmanagement in het realiseren van het schijnbaar onmogelijke… ‘t is zó mogelijk!

M’n gids Matty zei laatst heel treffend: als je pioniert, zoals jij nu doet; iets voor het eerst probeert te realiseren dan kost dat meer moeite dan het gebaande pad volgen. Dan heb je meer schijnbare tegenslag, maar dat hoort gewoon bij de alledag van het lopen over paden die nog niet eerder gebaand zijn. Geniet ervan! It’s fun!

Er waren issues met de permit van de tractor om in Zuid-Afrika te blijven. Ik probeerde wat ik kon via telefoon en email maar kreeg ineens een beslissing in huis, via de ADAC in Duitsland die dit soort dingen normaal (heel normaal) regelt; de tractor krijgt geen verlenging om in Zuid-Afrika te blijven.
De mensen van SARS (autoriteiten in Zuid-Afrika) kunnen niet geloven dat mijn tractor werkelijk naar de Zuidpool gaat. Ze denken dat ik ‘m in Zuid-Afrika commercieel wil gebruiken, wil verkopen? (n-n-nnnooooit!!!)

Een tractor kan niet reizende zijn? Had ik dat niet eens eerder meegemaakt, Egypte?
Maar ik snap het dilemma, want jta een tractor die naar de Zuidpool wil, ja daa-aag dat kan toch helemaal niet?!?

Wel dus. Maar de emails bleven liggen. Mijn doorgestuurde links werden niet bekeken. Bij telefoontjes kwam ik niet voorbij receptionistes. De receptionistes waren erg leuk trouwens: ?Op een tractor naar de Zuidpool? Wat een geweldig verhaal! Amazing! Tell me more!?
De officiële man/vrouw die ik daarna wel of niet sprak wilde enkel van email contact weten.

Een paar weken de tijd om dit dilemma op te lossen. Als de permit verloopt kom ik in grote problemen.
Een paar weken de tijd. De tractor tijdelijk naar Namibië verplaatsen kost me zeker 2 weken rijden, en ?t blijft ‘n tijdelijke oplossing.
‘Verscheep ?t ding terug naar Nederland’, zei m?n moeder. Na vier jaar rijden om ‘m daar te krijgen? 38.000km rijden en dan de trekker weer naar Nederland halen, vlak voor zijn vertrekpunt naar de laatste etappe, dat kan toch niet?! ..nog los gezien van ‘t financiele aspect.

Als ik de mensen in Zuid-Afrika maar letterlijk kon spreken, kon langsgaan op kantoor. De mensen bij ADAC zeggen: je moet gaan, er is niets meer wat we nog voor je kunnen doen.
Gaan. Mensen op kantoor letterlijk laten zien wat ik aan ?t doen ben, de grote artikelen in Zuid-Afrikaanse media, de foto vd loco-burgemeester van Kaapstad op de tractor bij aankomst op Kaap de Goede Hoop, de dvd met tv-opnames daar? Doén! Laat zien dat deze tractor op weg is naar de Zuidpool!

De tijd dringt. Ik wil nog niet denken aan wat gebeurt als dit niet lukt! Twee dagen later spring ik op een vliegtuig. Ik zou eigenlijk eind oktober een paar weken naar Zuid-Afrika gaan omdat er heel veel regelzaken zijn, met mijn spullen, het trekkerbedrijf dat de trekker wil ombouwen, filmcontacten etc, de hond. Dat moet allemaal nu dus, in deze paar weken voor mijn lezingen.

Rennend, onderdak vindend voor de kittens bij Joost in Amsterdam, en in Vriezenveen. Vliegend (nou ja, in ‘n auto) langs Arnhem om, wauw hoe geweldig lief, de sleutels van Jan en Corrie’s huis op te halen in Kommetjie! Dan rennend langs de dierenarts met een van de kittens en dan, hoep, door de douane en aan boord van een vliegtuig. Onwerkelijk.
Vliegen vind ik eng. 20.000km in 9 uur, mijn hart springt open: dat werelden zo ver uit elkaar zo dichtbij kunnen zijn!

Ik ontwaak in de armen van Biba!

Een dag later sta ik met de mensen van het trekkerbedrijf in Kaapstad te overleggen!

And then all went really quick…
Setting up a Polarexpedition, and all that’s involved in doing so, logistics, paper business, setting up and preparing the books (2nd) and lectures, fundraising, organizationalbladibladibla, it all is a lot of work. But it inspires me. Making new contacts, getting to know different people experiencing the passion they have for their jobs. Doing things I?d never imagined I?d be doing. Learning lot?s, also about stress management in trying to realize the seemingly impossible?. It?s so possible!
My Polar guide Matty mc Nair put it in a striking way recently: ?When your pioneering, the way you are doing right now, trying to do something for the first time it?ll cost you more effort than if you?d be following a paved road. You seem to face more problems, but they?re part of everyday life when walking off the beaten track. Enjoy it. It?s fun!
There were issues with the tractor?s ?temporary residence permit?, the substitution. I did what I could by telephone and email but then heard what was decided, through the ADAC in Germany that normally (very normally) arrange these matters for you, that the tractor won?t get the substitution to be allowed to stay in South Africa. Because the people of SARS (the South African authorities) simply can?t believe my tractor?s really going to the South Pole. They think I?m trying to make commercial use of it, am trying to sell it? (n-n-n-nnnever!!!)
I understand the dilemma, really. Come on, a tractor travelling to the South Pole, helooo-ooo that?s not possible, surely?!?
It is possible. But the emails remained unanswered. When phoning I didn?t get past the receptionists, who were really friendly by the way: ?On a tractor to the South Pole, that?s such a great story! Tell me more. Iesh, amazing!? The official person I spoke to afterwards only wanted contact via email.
A few weeks time to solve the problem. When my permit expires I?ll be in big trouble.
A few weeks time. Driving the tractor to Namibia will take me a minimum of 2 weeks, and it will remain a temporary solution.
?Ship the damn thing back to Holland?, my mother said. After four years spend to get it there? After driving 38.000km?s bring it back to the Netherlands, just before it?s departure point to the last leg of the journey, that?s shouldn?t happen surely?! ?and now I?m not even talking about the financial aspect of doing such a thing.
If I could just speak to the South-African authorities, go by the offices. The people of ADAC say: you have to go, there?s nothing more that we can do for you.
Go. Show people in person what I?m doing. Show the big articles in magazines, the photo?s of the deputy major of Cape Town on the tractor when arriving on the Cape of Good Hope, show the DVD with SA TV features? Do it! Show that this tractor is going to the South Pole!
Time?s short. I don?t want to think about what happens if this problem isn?t solved! Two days later I jump aboard a plane. I was supposed to come to South-Africa for a few weeks around the end of October because there are many things to arrange, with my belongings, the tractor company that?s ready to modify the tractor, open film contacts etc, fetching my dog. All that needs to happen now, in the few weeks before giving my lectures in the Netherlands.
Running, finding a home for the kittens I?ve found in Amsterdam. Flying (well, in a car;) to Arnhem, to, how very sweet, get the keys to the house in Kommetjie of Jan en Corrie! Then running to the vet with one of the kittens and then, hop, aboard a plane. Surreal.
I?m scared of flying. But 20.000km in 9 hours, my heart bursts open: that worlds so far apart can be so close!
I awake in the arms of Biba!

A day later I?m discussing matters with the people of the tractorcompany in Cape Town!

June 2005 I set off from the Netherlands on a journey to the South Pole, by tractor. My sole companion was a puppy I got in Tanzania, an Africanis Domesticus named Biba..

While I was shortly away for fundraising activities Biba fell pregnant. Biba is keeping mum about the father, apparently a black Labrador who had his eye on her. My vet says we can look forward to beautiful puppies. So….



Here they are!



She’s so stoked! Love at first sight, and second, and more…

Seems I’ve found homes for all the puppies in SA, but they’ll stay together for a bit longer!