En toen ging alles ineens snel.

Een Zuidpoolexpeditie opzetten, en alles wat er bij komt kijken, logistiek, papieren zaken, opzetten en achtergrond werk voor boek en lezingen, fundraising, organisatiebladibladibla, er komt allemaal heel veel bij kijken en het is veel werk. Toch word ik erdoor geïnspireerd. Nieuwe contacten aangaan, mensen leren kennen met hun eigen kennis en passie voor hun vak. Dingen doen die je nooit eerder had kunnen bedenken te doen. Heel veel leren, ook over stressmanagement in het realiseren van het schijnbaar onmogelijke… ‘t is zó mogelijk!

M’n gids Matty zei laatst heel treffend: als je pioniert, zoals jij nu doet; iets voor het eerst probeert te realiseren dan kost dat meer moeite dan het gebaande pad volgen. Dan heb je meer schijnbare tegenslag, maar dat hoort gewoon bij de alledag van het lopen over paden die nog niet eerder gebaand zijn. Geniet ervan! It’s fun!

Er waren issues met de permit van de tractor om in Zuid-Afrika te blijven. Ik probeerde wat ik kon via telefoon en email maar kreeg ineens een beslissing in huis, via de ADAC in Duitsland die dit soort dingen normaal (heel normaal) regelt; de tractor krijgt geen verlenging om in Zuid-Afrika te blijven.
De mensen van SARS (autoriteiten in Zuid-Afrika) kunnen niet geloven dat mijn tractor werkelijk naar de Zuidpool gaat. Ze denken dat ik ‘m in Zuid-Afrika commercieel wil gebruiken, wil verkopen? (n-n-nnnooooit!!!)

Een tractor kan niet reizende zijn? Had ik dat niet eens eerder meegemaakt, Egypte?
Maar ik snap het dilemma, want jta een tractor die naar de Zuidpool wil, ja daa-aag dat kan toch helemaal niet?!?

Wel dus. Maar de emails bleven liggen. Mijn doorgestuurde links werden niet bekeken. Bij telefoontjes kwam ik niet voorbij receptionistes. De receptionistes waren erg leuk trouwens: ?Op een tractor naar de Zuidpool? Wat een geweldig verhaal! Amazing! Tell me more!?
De officiële man/vrouw die ik daarna wel of niet sprak wilde enkel van email contact weten.

Een paar weken de tijd om dit dilemma op te lossen. Als de permit verloopt kom ik in grote problemen.
Een paar weken de tijd. De tractor tijdelijk naar Namibië verplaatsen kost me zeker 2 weken rijden, en ?t blijft ‘n tijdelijke oplossing.
‘Verscheep ?t ding terug naar Nederland’, zei m?n moeder. Na vier jaar rijden om ‘m daar te krijgen? 38.000km rijden en dan de trekker weer naar Nederland halen, vlak voor zijn vertrekpunt naar de laatste etappe, dat kan toch niet?! ..nog los gezien van ‘t financiele aspect.

Als ik de mensen in Zuid-Afrika maar letterlijk kon spreken, kon langsgaan op kantoor. De mensen bij ADAC zeggen: je moet gaan, er is niets meer wat we nog voor je kunnen doen.
Gaan. Mensen op kantoor letterlijk laten zien wat ik aan ?t doen ben, de grote artikelen in Zuid-Afrikaanse media, de foto vd loco-burgemeester van Kaapstad op de tractor bij aankomst op Kaap de Goede Hoop, de dvd met tv-opnames daar? Doén! Laat zien dat deze tractor op weg is naar de Zuidpool!

De tijd dringt. Ik wil nog niet denken aan wat gebeurt als dit niet lukt! Twee dagen later spring ik op een vliegtuig. Ik zou eigenlijk eind oktober een paar weken naar Zuid-Afrika gaan omdat er heel veel regelzaken zijn, met mijn spullen, het trekkerbedrijf dat de trekker wil ombouwen, filmcontacten etc, de hond. Dat moet allemaal nu dus, in deze paar weken voor mijn lezingen.

Rennend, onderdak vindend voor de kittens bij Joost in Amsterdam, en in Vriezenveen. Vliegend (nou ja, in ‘n auto) langs Arnhem om, wauw hoe geweldig lief, de sleutels van Jan en Corrie’s huis op te halen in Kommetjie! Dan rennend langs de dierenarts met een van de kittens en dan, hoep, door de douane en aan boord van een vliegtuig. Onwerkelijk.
Vliegen vind ik eng. 20.000km in 9 uur, mijn hart springt open: dat werelden zo ver uit elkaar zo dichtbij kunnen zijn!

Ik ontwaak in de armen van Biba!

Een dag later sta ik met de mensen van het trekkerbedrijf in Kaapstad te overleggen!